عفونت چشم واگیر دارد

عفونت های چشمی انواع مختلفی دارند؛ دسته اول عفونت هایی هستند که از محیط به فرد منتقل می شوند، دسته دوم در مراکز درمانی و پس از عمل یا اقدامات چشم پزشکی ایجاد می شوند و دسته سوم عفونت قرنیه نام دارد.

عفونت های نوع اول بسیار شایع بوده، از جامعه به فرد منتقل می شود و اثر آن معمولا روی سطح خارجی چشم (پلک ها یا ناحیه ملتحمه) است. این نوع عفونت که به دلیل تماس مستقیم دست آلوده با چشم یا انتقال از فرد مبتلا (نظیر حضور در استخر) ایجاد می شود، می تواند افراد زیادی را مبتلا کند؛ واگیردار است و به راحتی از طریق ترشحات چشم و وسایل آلوده منتقل می شود.

این عفونت با قرمزی و ترشح چشم، تورم شدید پلک ها، ترس از نور، کاهش دید و گاهی هم کدورت قرنیه همراه است.

لازم به ذکر است عامل عفونت های ملتحمه می تواند ویروسی، میکروبی یا قارچی باشد. در نوع ویروسی، عفونت، شدید به نظر می رسد و هر روز پیشرفت می کند به طوری که حتی با تجویز دارو این روند تداوم می یابد و پس از متورم شدن محل عفونت، بیمار با ناراحتی هایی مانند احساس درد و وجود جسم خارجی مواجه می شود. بعد از حدود ۱۰ روز این حالت به ثبات رسیده و سپس به مرور برطرف خواهد شد. البته گاهی هم این عفونت ها تا یک ماه به طول انجامیده و هر دو چشم را مبتلا کرده است. در همین جا باید تأکید کنیم که عفونت های ویروسی واگیردار است، به همین دلیل افراد مبتلا باید بهداشت فردی و جمعی را رعایت کرده، وسایل مصرفی خود را از سایرین جدا کنند.

نکته دیگر این که علی رغم ظاهر شدید، این نوع عفونت معمولاً روی بینایی فرد تأثیر ندارد و همان طور که گفتیم به مرور زمان برطرف می شود. در مجموع ۸۰ تا ۹۰ درصد مبتلایان بدون هیچگونه عارضه ای سلامتی خود را باز می یابند. ۱۰  تا 20 درصد باقی مانده ممکن است با رسوباتی روی قرنیه مواجه شوند که این مشکل نیز با تجویز دارو برطرف خواهد شد.

عفونت های میکروبی نیز شیوع قابل توجهی دارد و اغلب در نقاط پر تجمع مانند مدارس، مهدهای کودک و پادگان ها شایع است. این دسته از عفونت ها شباهت زیادی با انواع ویروسی دارد و بطور معمول با قرمزی، تورم، احساس وجود جسم خارجی، ترشح، درد، حساسیت به نور و چسبندگی صبحگاهی پلک ها همراه است. تفاوت این عفونت با نوع ویروسی در این است که سریع تر به درمان پاسخ داده و بعد از ۳ تا ۴ روز برطرف می شود.

لازم به ذکر است عفونت های ویروسی و میکروبی چشم بطور معمول با درد زیادی همراه است و اگر اقدام درمانی لازم صورت نگیرد، قرنیه هم درگیر شده و باعث پدید آمدن مشکل جدی در بینایی فرد می شود. برای کاهش درد و از بین بردن باکتری‎ ها و ویروس های باعث عفونت می توان از کمپرس آب یخ و گرم استفاده کرد.

همچنین ساده ترین راه پیشگیری از این نوع عفونت ها شستشوی منظم دست و صورت است. این عادت را به کودکان تان بیاموزید و به آنها یادآوری کنید هیچ گاه به چشم های خود دست نزنند.

عفونت های داخل چشمی

احتمال بروز عفونت های دسته دوم بسیار اندک است و به شکل داخل چشمی پس از عمل جراحی آب مروارید و اعمال شبکیه ایجاد می شود و نوع دیگری از آنها به شکل سطحی (در موارد بسیار نادر) بعد از عمل لیزیک بروز می کند.

این عفونت ها اگر چه شیوع کمتری دارند اما شدت، میزان آسیب و روند درمان آنها سخت تر است و بیمار در این وضعیت باید تحت مراقبت های جدی درمانی قرار بگیرد. برای تشخیص این دسته از عفونت ها از محل عارضه نمونه برداری خواهد شد و پس از بررسی نتایج به دست آمده بهترین روش درمانی پیشنهاد می شود. در اغلب این موارد برای فرد مبتلا (با صلاحدید چشم پزشک) درمان دارویی به وسیله آنتی بیوتیک ها یا حتی عمل جراحی ثانویه تجویز خواهد شد.

عفونت های قرنیه

آخرین موردی که در ابتدای مطلب به آن اشاره کردیم، عفونت های قرنیه است که در اثر بکارگیری نادرست لنز تماسی، زخم چشم، خشکی چشم یا استفاده مشترک از لنز ظاهر می شود. در چنین حالتی فرد مبتلا باید در مرکز درمانی بستری شده و از محل عفونت نمونه برداری صورت گیرد. فراموش نکنید درمان این نوع عفونت، هم سخت و هم زمان بر است.

در مجموع به یاد داشته باشید اگر با عفونت چشمی مواجه شدید حتما به چشم پزشک مراجعه کنید. داروهای تجویز شده را با دقت و به موقع استفاده کرده و تا کامل شدن سیر درمان و ریشه کن شدن عفونت (حتی با مشاهده علائم بهبودی) داروها را قطع نکنید.