حساسیت به نور

برخی اطفال هنگام مواجه شدن با نور آفتاب یا نورهای مصنوعی چشمان خود را می مالند و حالت بی قراری دارند؛ در صورت دیدن این علائم، مراجعه به چشم پزشک الزامی است .

حساسیت به نور یا «فوتوفوبی»، به حالتی گفته می شود که چشمان فرد در فضای باز بیش از حد معمول به نور حساسیت نشان دهد. در این شرایط، حتی موقع راه رفتن، فرد مجبور می شود چشمانش را ببندد یا به زور آنها را قدری باز نگه دارد که در این صورت دچار اشک ریزش و قرمزی چشم و سردرد خواهد شد. این مشکل در میان کودکان زیاد اتفاق می افتد.

به طور کلی حساسیت به نور در دو نوع طبقه بندی می شود؛ طبیعی و غیرطبیعی. در ساختمان طبیعی و مادرزادی چشم کودکانی که بور هستند و رنگ چشمان شان آبی، سبز یا طوسی است، حساسیت به نور، ذاتی و طبیعی تلقی می شود و نشانه بیماری نیست. حساسیت به نور صبحگاهی هنگام برخاستن از خواب نیز طبیعی و گذراست و در بیشتر کودکان 5-4 ساله وجود دارد. 

دلایل غیرطبیعی هم به ۲ دسته تقسیم می شوند؛ اول اینکه چشم از نظر آناتومی و ساختاری مشکل دارد که در این شرایط علائم بررسی می شود و ممکن است کودک آب مروارید مادرزادی یا بیماری قرنیه مادرزادی داشته باشد؛ و در نوع دوم، به علت حساسیت فصلی یا ابتلا به عفونت ها، چشم به نور حساس می شود.

اما بسیاری از کودکان ممکن است دچار بیماری چشمی خاصی نباشند و رنگ چشمشان هم روشن نباشد ولی با این مشکل دست به گریبان باشند.

البته بیشتر کودکان از چشمشان بد استفاده می کنند. رعایت نکردن فاصله از منابع نوری، باعث خسته شدن چشم می شود و حساسیت به نور می تواند پیامد این مساله باشد. کار زیاد با رایانه، گوشی، تبلت و حتی تماشای زیاد تلویزیون از فاصله نزدیک و مواجهه بیش از حد با منابع نوری هم ممکن است باعث بروز این مشکل شود. 

بیشتر بخوانید:  نور موبایل، خطرناک تر از آن چه فکر می کنید

البته بیماری های اکتسابی یا بیماری های عفونی التهابی پلک و مجاری اشکی نیز می تواند باعث حساسیت به نور شود و چشم فرد باید از این نظر هم مورد بررسی قرار گیرد.

اولین شرط درمان، معاینه چشم به وسیله متخصص و در مراکز معتبر چشم پزشکی است. پزشک، آناتومی و ساختمان چشم را بررسی می کند تا اطمینان حاصل  شود فرد دچار بیماری چشمی خاصی نیست، عفونت یا مشکلات قرنیه ندارد و فقط به دلیل روشنی چشم یا کار زیاد با منابع نوری دچار مشکل شده است. با توجه به نتایج معاینه و تشخیص مشکل، پزشک، درمان های لازم را تجویز می کند. اگر دلیل حساسیت، کار زیاد با منابع نوری است، باید استفاده از وسایل الکترونیکی را به شدت محدود کرد. اگر حساسیت به دلیل روشنی چشم باشد هم فرد باید عینک آفتابی مناسب بزند و هنگام خروج از منزل، از کلاه لبه دار استفاده کند. در مواردی که ساختمان چشم دچار آسیب شده یا حساسیت به نور به دلیل آلرژی های فصلی یا عفونت باشد، معمولا دارو تجویز می شود.

چون در کشور ما اغلب چشم ها تیره رنگ است، حساسیت به نور طبیعی به دلیل روشنی رنگ چشم، کمتر از ۱۰ درصد برآورد شده اما این حساسیت بسیار شایع و حدود ۴۰ درصد است که دلیل آن کار زیاد با منابع نوری و سرگرمی های الکترونیکی شایع می باشد.

در برخی کودکان هم ساختار چشم سالم است اما به دلیل ابتلا به برخی اختلال ها مثل اوتیسم ممکن است به نور حساسیت داشته باشند. این موضوع مخصوصا در کودکان زال شایع است که معمولا به آنها توصیه می شود از عینک آفتابی استفاده کنند و اگر چشمان شان ضعیف است، از عینک های آفتابی طبی بهره ببرند.