کم بینایی و روش های درمان آن
کم بینایی چیست ؟
طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی، کم بینا به فردی با دید کمتر از ۶۰/۲۰ و یا با میدان دید کمتر از ۲۰ درجه در چشم بهتر اطلاق می‌شود و به افراد با دید کمتر از ۴۰۰/۲۰ نابینا می‌گویند.
برخی مراجع علمی نیز عوامل دیگری مانند کنتراست، کاهش قدرت تشخیص رنگ ها، اختلال در دامنه حرکت چشم ها، حساسیت به نور شدید و کاهش دید دو چشمی را به عنوان شاخص های موثر بر شدت کم بینایی در نظر می گیرند.
منشأ کم بینایی می تواند مادرزادی (مانند اختلالات رشدی و ژنتیکی)، ضربه در هنگام زایمان و ارثی (مانند شب کوری یا بیماری شبکیه) باشد. کم بینایی همچنین ممکن است به صورت اکتسابی و در اثر بیماری های سیستمیک یا تغییرات وابسته به سن در ماکولا ظاهر شود ولی شایع ترین دلایل کم بینایی شامل دژنراسیون ماکولا وابسته به سن، رتینوپاتی دیابتی، گلوکوم، شب کوری و آلبینیسم است.
مشکلات شایع در افراد کم بینا
- از دست دادن درک عمق: فرد دارای این مشکل (به‌عنوان مثال) نمی‌تواند درک کند پله چقدر بالا و یا پایین است.
- از دست دادن حساسیت کنتراست: تشخیص چهره افراد، تشخیص لبه ها مانند لبه پله، دید در نور کم یا هوای مه آلود برای این گروه مشکل است.
- اختلال در دید رنگ: چنین فردی در دید رنگ سبز، قرمز یا زرد، آبی مشکل دارد و به همین دلیل ممکن است قادر به تمایز رنگ های چراغ راهنما در چهارراه ها نباشد.
- مشکل در دید دور: این گروه در تماشای تلویزیون، دیدن تخته کلاس، خواندن نام خیابان ها و تشخیص چهره افراد با مشکل روبرو هستند.
- مشکل در دید نزدیک: این افراد هنگام خواندن، نوشتن، کار با رایانه و... دچار مشکل می شوند.
درمان کم بینایی
برای کمک به بیماران کم بینا و چگونگی استفاده از وسایل کمک بینایی، لازم است نیازها و عملکرد این افراد در خانه، محل کار و فضاهای عمومی مورد بررسی قرار گیرد و مشکلات و محدودیت های بیمار به درستی شناسایی شود.
همچنین فرد کم بینا باید بیاموزد از دید باقی مانده و دیگر حواس خود به چه نحو استفاده کند تا بتواند امور روزمره زندگی را با حداکثر کارایی انجام دهد.
خوشبختانه با پیشرفتهایی که در زمینه تولید وسایل کمک بینایی اپتیکی، غیر اپتیکی و وسایل کمک زندگانی به‌وجود آمده بیماران کم بینا می‌توانند از گوشه‌گیری و انزوا رهایی یافته و تا حد ممکن به زندگی عادی بازگردند که در ادامه به تعدادی از آن ها اشاره می‌کنیم:
- ابزارهای اپتیکی: انواع تلسکوپ ها، ذره بین ها، وسایل الکترونیکی برای دید نزدیک
- ابزارهای غیر اپتیکی: عینک های آفتابی با رنگ‌های متفاوت به منظور افزایش حساسیت کنتراست و راحتی بینایی فرد
- وسایل کمک زندگانی: همچون ساعت‌های سخنگو، سنسورهای حساس به لبریز شدن آب، ناخن گیرهای ذره بین دار و انواع آینه ها
البته باید به خاطر بسپاریم موفقیت در استفاده از وسایل کمک بینایی تا حدی نسبی است؛ به همین دلیل لازم است بیمار و خانواده وی به موارد زیر دقت کنند:
- باید بخشی از بینایی برای فرد باقی مانده باشد تا بتواند از وسایل کمک بینایی سود ببرد.
- بیمار باید انگیزه لازم برای استفاده از این وسایل را داشته باشد.
- فردی که تصمیم می گیرد از وسایل کمک بینایی استفاده کند باید از نظر روحی انعطاف پذیر باشد و با محدودیت های این ابزار کنار بیاید زیرا با وجود این که چنین ابزاری می توانند دید فرد را بهبود ببخشند اما ممکن است او را با محدودیت میدان دید یا محدودیت های حرکتی مواجه کنند.
- اگر فرد کم‌بینا این موارد را رعایت کند و محدودیت ها را بپذیرد، موفقیت لازم در افزایش عملکرد بینایی توسط این ابزار حاصل خواهد شد. خوشبختانه اکثر افراد کم بینا به علت بهبود بینایی شان با این محدودیت ها کنار می آیند.
با توجه به موارد فوق، چنان چه فردی پس از معاینه های اپتومتری، معاینات چشم پزشکی (شامل بررسی سلامت قرنیه، عضلات چشمی، فشار داخل چشمی و شبکیه) و همچنین دریافت درمان هایی همچون استفاده از عینک، عدسی تماسی، دارو، لیزر تراپی و انواع جراحی ها (علیرغم کند شدن یا ثابت ماندن روند پیشرفت بیماری) همچنان از کاهش دید رنج می برد پیشنهاد ما این است که به کلینیک کم بینایی بیمارستان چشم پزشکی نور مراجعه کند. برای مشاوره و تعیین نوبت معاینه می توانید با شماره تلفن ۸۲۴۰۰ تماس بگیرید.
